14 september 2009

Prince Elmelund leert op dit moment de renvers aan. De buiging is nog niet altijd helemaal goed en hij is nog zoekende naar een goede continue balans, maar het begin is er. Hij zoekt ook echt naar wat de bedoeling is en komt mij tegemoet.

Rijden

Het rijden gaat ook steeds beter. Zijn ”start” als rijpaard is niet echt ”academisch”. Omdat ik niet dagelijks over een goede longeur beschik, wijk ik af van de academische weg. De academische weg is als volgt:

• 1. longeren in stap, draf en galop zonder ruiter
• 2. longeren in stap, draf en galop met ruitergewicht, zonder dat de ruiter enige hulpen geeft
• 3. longeren waarbij de ruiter de hulpen van de longeur gaat overnemen
• 4. de longe wordt afgekoppeld en de longeur loopt mee ter ondersteuning
• 5. de longeur neemt steeds meer afstand

Stap 2,3,4,5 zou ”academisch” gezien eigenlijk moeten plaatsvinden, maar ik ben dus bij gebrek aan longeur al eerder losgekoppeld van de longe.

Ik merk daarom dat het voor PE niet eenvoudig is om meteen rondjes te lopen en dat hij liever langs de wand loopt voor wat steun. Als hij dan toch naar binnen valt op de binnenschouder, vraag ik licht contra stelling, waardoor hij zijn balans herstelt en weer gelijkmatig zijn gewicht over de voorbenen verdeelt. Als hij in balans is vraag ik vervolgens weer buiging naar binnen.

Op een gegeven moment loopt hij zeker op zijn benen langs de wand, en dat is het moment dat ik op de volte ga, waarbij ik de voorhand verzet: als hij naar binnen valt zet ik de voorhand naar buiten en als hij naar buiten valt, zet ik de voorhand naar binnen. Uiteindelijk blijft hij tussen mijn teugels, dus valt hij niet tegen de binnen- of buitenteugel, en dan ontspant hij doordat hij in balans is.

Als hij in balans loopt, laat hij vanzelf zijn hoofd voorwaarts neerwaarts zakken, dus daar doe ik niks aan. Ik vraag hem niet ”aan de teugel”, ik wacht gewoon tot hij in de hand wil komen.